Een tijdje terug berichtte ik over de expositie ‘All I have learned and forgotten again’ van Jockum Nordström in het LaM, het museum voor moderne, hedendaagse en outsiderkunst in Lille. Vandaag aandacht voor de vaste collectie van dit museum.
Uit de naam van het museum blijkt al dat ze meerdere aandachtsgebieden hebben. Een deelcollectie moderne en hedendaagse kunst komt in veel musea voor, maar dat ze ook een grote verzameling outsiderkunst hebben is toch tamelijk uniek. Deze kunst wordt hoofdzakelijk getoond in speciale musea. In dit artikel heb ik eerder al aangeven dit een vreemde situatie te vinden. Een kenmerk van outsiderkunst is juist dat ze zonder invloed van buitenaf hun werk maken. Deze autonomie is door vele kunstenaars met jaloezie bekeken, en ook in hun werk namen ze elementen van de outsider kunst over. Vanuit dat oogpunt is het vreemd dat deze werken zelden in hetzelfde museum te vinden zijn. Het is heel goed dat het LaM zich wél op deze beide gebieden richt. In de presentatie worden de drie deelcollecties nog onafhankelijk van elkaar gepresenteerd. Je kunt makkelijk van het ene deel naar het andere deel wandelen, maar het is jammer dat er niet gekozen is voor een meer gedurfde presentatie waarbij niet alleen gekeken wordt naar een chronologische indeling of een etiket.
Het museum richt zich in de collectie moderne en hedendaagse kunst vooral op Frankrijk. Niet vreemd natuurlijk voor een Frans museum. Veel bekende namen uit de canon: Picasso, Braque, Miró, Léger, noem ze allemaal maar op. Het is interessant om deze namen aangevuld te zien met kunstenaars die je toch minder vaak tegenkomt, zoals bijvoorbeeld Eugène Leroy, of de bij mij tot nu toe onbekende André Bauchant.
In de collectie outsider art is ook de bekende canon te zien, met werken van Willem van Genk, Adolf Wölfli, Henry Darger en vele anderen. Het blijft toch altijd boeiend deze werken te bekijken en het onheilspellende karakter dat er meer dan eens uit spreekt is bijna tastbaar. Daarnaast zijn er veel werken te zien van kunstenaars die niet in de collectie van het Guislain museum in Gent te vinden zijn, voor mij de belangrijkste referentie op het gebied van de outsider kunst. Het is een goede aanvulling hierop en dat maakt het LaM zeker de moeite van het bezoeken waard. Bij de outsider art collectie wordt een kleiner aantal kunstenaars getoond dan bij de deelcollectie moderne kunst, maar er worden wel meer werken van elke kunstenaar getoond. Daardoor is goed te zien hoe stijlvast deze kunstenaars waren en hoe trouw ze aan zichzelf bleven. Of misschien beter geformuleerd, hoezeer ze hun hele leven met dezelfde problematiek worstelden.
Het LaM in Lille is geopend van dinsdag tot en met zondag.
Casper Verborg
The post LaM – d’art moderne, d’art contemporain et d’art brut appeared first on verfhuid.